Λεωνίδα Γ.Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου

Αντιπροέδρου Α.Σ.Π.Ε.

Συμπληρώνονται πενήντα χρόνια  βάρβαρης Τουρκικής εισβολής και κατοχής του βορείου τμήματος της μαρτυρικής Ελληνικής νήσου Κύπρου μετά την «ειρηνευτική» επέμβαση και απρόκλητη εισβολή του Τουρκικού στρατού.

Αυτή η «ειρηνευτική επέμβαση» στοίχισε στους Ελληνοκυπρίους 4.000 νεκρούς,1619 αγνοουμένους,180.000 πρόσφυγες 20.000 εγκλωβισμένους και με την καθημερινής και συστηματικής καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, τους ανάγκασε να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Στοίχισε ακόμη τη λεηλασία και το ξεπούλημα των Εθνικών Θησαυρών αιώνων, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και τον αφανισμό μουσείων βιβλιοθηκών, κοιμητηρίων, κάστρων, φρουρίων, παλατιών  και πολλά αρχείων μνημείων.

Στοίχισε την αλλοίωση της  φυσιογνωμίας του τόπου και αυτών ακόμη των τοπωνυμιών, που είχαν παραμείνει  αναλλοίωτα  για χιλιετίες.

Στοίχισε από το 82% του πληθυσμού που στατιστικά ήταν ιδιοκτήτες περισσότερης γης από το πληθυσμιακό ποσοστό τους  το 70% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, το 56% του μεταλλευτικού πλούτου, το 51% των ακτών, των μεγαλύτερων εμπορικών και τουριστικών λιμανιών, δύο μεγάλων πόλεων(Κερύνεια και Αμμόχωστος) των σημαντικότερων αγροτικών κέντρων και 200 χωριών.

Αλλά και οι Τουρκοκύπριοι, που μέχρι το χρόνο της εισβολής συμβιώνaν αρμονικά με τους Ελληνοκυπρίους δεν είχαν καλύτερη τύχη. Στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» της 17ης Ιουλίου 1994 σε άρθρο του ο δρ Νιαζί Κιζιλγουρέκ Τουρκοκύπριος διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών που ζει  στον Ελληνικό τομέα της Λευκωσίας με τίτλο: «Ο ξεριζωμός των Τουρκοκυπρίων» αναφέρεται στις συνθήκες ζωής των Τουρκοκυπρίων μετά την εισβολή και την εγκατάσταση εποίκων από την  Τουρκία, τις οποίες χαρακτηρίζει τραγικές.

Απόδειξη για την τύχη που επεφύλαξαν στους Τουρκοκυπρίους είναι και οι δολοφονίες τουρκοκυπρίων δημοσιογράφων Αχμέτ Γκουρκάν και Μουσταφά Χικμέκ της εφημερίδας Τζουμχουριγιέτ και Φαλίλ Οντέρ της εφημερίδας Ινκιλαπσι αλλά και άλλων αντιφρονούντων που είχαν το θάρρος να διατρανώσουν την επιθυμία τους για ελεύθερη ειρηνική συνύπαρξη στην Πατρίδα τους Κύπρο, καθώς και η υποχρεωτική μετανάστευση 34.000 τουρκοκυπρίων από το νησί.

Στην προσπάθειά τους οι «ειρηνιστές»  για  να πετύχουν την  αλλοίωση του  πληθυσμού  μετέφεραν 110.000 εποίκους ενώ εκφοβίζουν και καταδυναστεύουν  τους τουρκοκύπριους και τους 700 περίπου εγκλωβισμένους(από τους 20.000 που ήταν αρχικά) που βρίσκονται σε απόγνωση και στερούνται της προστασίας του Συντάγματος της ελεύθερης Κύπρου .

Αποτελεί πρόκληση για την Παγκόσμια  Διεθνή Κοινότητα η εκ μέρους του ψευδοκράτους και της προστάτιδας του Τουρκίας περιφρόνηση όλων των Ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας  του Ο.Η.Ε. (789/92,774/92,550/84 541/83,367/75,365/74)που κατά πρώτο και κύριο λόγο ζητούν την αποχώρηση όλων των μη Κυπριακών στρατευμάτων από την Κύπρο.

Ακόμη πρόκληση αποτελεί και η παρελκυστική παραπλανητική και εμπαικτική πολιτική τους με στόχο την αποφυγή διαλόγου εκ μέρους των και την δημιουργία STATUS QUO    για την προσάρτηση της Κύπρου στην Τουρκία.

Αλήθεια γιατί τόση υποκρισία εκ μέρους των Μεγάλων Φρουρών της Ειρήνης!…

Γιατί υπήρξε άμεση επέμβαση των δυνάμεων του Ο.Η.Ε.  στο Κουβεϊτ και τη Σομαλία και όχι στην Κύπρο; Δεν είναι κατοχή ξένης δύναμης σε χώρα ανεξάρτητη, σε κράτος μέλος  του Ο.Η.Ε.;

          Η Κύπρος δεν έχει παρόμοιο  δικαίωμα προστασίας από την Διεθνή Κοινότητα;