Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη Επιτ. Δικηγόρου

                    Aντιπροέδρου  Α. Σ. Π. Ε.

                     Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών

Η Αμερικανίδα Sorona Smart Dodd από την Ουάσιγκτον εμπνευσμένη από την καθιέρωση παγκόσμιας ημέρας γιορτής της μητέρας το 1910 θέλησε να τιμήσει και τον πατέρα της.

Αυτός ήταν ο πρώτος εορτασμός που έγινε παγκοσμίως.

Έκτοτε καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της και συνεχίζει με την παγκόσμια γιορτή της μητέρας το Μάη να ακολουθεί μια αντίστοιχη γιορτή του πατέρα τη δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου κάθε χρόνου.

Στη μητέρα είναι αφιερωμένα ποιήματα ,ύμνοι και τραγούδια, μελέτες , άρθρα, ψηφίσματα και διακηρύξεις.

Ζωγράφοι έχουν εμπνευστεί και έχουν φιλοτεχνήσει θαυμάσιους πίνακες και μουσικοσυνθέτες έχουν συνθέσει επιτυχημένες μελωδίες.

          Αποδίδουν με πολλούς τρόπους, την τιμή που της οφείλεται για την μεγάλη και σημαντική προσφορά της.

Οι ίδιες βεβαίως τιμές αρμόζει να αποδίδονται και στη μορφή του Πατέρα.

Όμως η γιορτή στη μορφή του Πατέρα είναι λιγότερο ή και σχεδόν άγνωστη.

 «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου για να γίνεις μακροχρόνιος επί της γης», σημειώνει, μια από τις εντολές του Θεού.( Έξοδος Κ19).

Χρειάζεται άραγε επιβράβευση για να τιμά το παιδί, τους γονείς;

Χρειάζεται ανταμοιβή για τη στοργή που αφειδώλευτα του προσφέρθηκε και του προσφέρεται ;

Δεν κατανόησα ποτέ, αυτό το επιτακτικό της εντολής.

Ο Πατέρας, είναι ο άγρυπνος φρουρός της οικογένειας ,ο στυλοβάτης της λογικής, ο κατ’ εξοχήν καθημερινός αγωνιστής για την εξασφάλιση των απαραίτητων, κυρίως παλαιότερα, αλλά και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις.

Ο Πατέρας είναι ο πρώτος δάσκαλος, που θα διδάξει τα παιδιά με γνώσεις και κυρίως με το παράδειγμά του.

 Εκείνος θα σωφρονίσει με τη συμπεριφορά του και τον τρόπο του.

Πρόσωπο που επιβάλλει το σεβασμό και την εκτίμησή μας, πρόσωπο άξιο της ευγνωμοσύνης μας.

Η παρουσία του πάντα και παντού έντονη, τόσο εντός όσο και εκτός της κατοικίας, όπου κυρίως δραστηριοποιείται το μέγιστο χρόνο της ζωής του.

Αγωνίζεται εντίμως και αξιοπρεπώς.

Δεν διακατέχεται από φόβο η δειλία .

Είναι εκείνος που ξεχνά την κούραση της μέρας και παραμερίζει τις πίκρες της ζωής στη θέα των μελών της οικογένειας.

Φίλος των παιδιών του , ακριβοδίκαιος κριτής των όποιων αντιθέσεων και αντιδικιών τους, αλλά και ειρηνοποιός στις διενέξεις τους.

Αποστολή του ισότιμη και ισάξια εκείνης της Μητέρας, είναι επιφορτισμένος κι εκείνος να σταλάξει στις ψυχές των παιδιών του, τις αρετές που διακρίνουν ένα υπεύθυνο και χρήσιμο στην κοινωνία πολίτη.

Αναλαμβάνει τη στήριξη των αδύναμων, ανίσχυρων και ευάλωτων παιδιών  του, καλείται να τους εμπνεύσει τις αρετές της εργατικότητας, της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της ευγένειας της ευσέβειας, της δικαιοσύνης, της μετριοφροσύνης, της ειλικρίνειας, της αλληλεγγύης και της αγάπης στο συνάνθρωπο .

Πατέρας! ο αχθοφόρος της καθημερινότητας, ο ακούραστος κι εργώδης .

 Δεν μεμψιμοιρεί, δεν διακατέχεται από αδιαφορία, αλλά οπλισμένος με αισιοδοξία, δύναμη, σιγουριά και θάρρος αντιμετωπίζει με δυναμισμό και καρτερικότητα τα οποία προβλήματα.

Μπορεί ο δρόμος της ζωής να είναι ανηφορικός ,δύσκολος και πολλές φορές δύσβατος.

Μπορεί να μην αποφασίζει μόνος του όπως παλαιότερα, όμως συνεχίζει και παραμένει ο άνθρωπος των λογικών επιλογών.

 Μπορεί να μην εκδηλώνει τον συναισθηματισμό του σε στιγμές που η συγκίνηση πνίγει τη μιλιά του, προτάσσει όμως τη λογική θεώρηση των πραγμάτων και περιστάσεων και δίνει λύσεις που διευκολύνουν τη ζωή , τονώνουν την ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.

Ο παγκόσμιος εορτασμός είναι μια μέρα που ο καθένας σκέφτεται το δικό του πατέρα.

 Όσοι είναι τυχεροί, θα είναι σε θέση να του αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή.

Οι υπόλοιποι που ο χρόνος σταμάτησε να υφαίνει το μύθο της ζωής του πατέρα τους, υπάρχει πάντα και παντού η σκιά του, μια βαθύτατη εικόνα ανάμνησης, μια ευλαβική αναπόληση, ένα καντήλι που καίει , ένα κερί , ένα λουλούδι σεβασμού κι ευγνωμοσύνης για τον μεγάλο απόντα.