Αξιότιμε κ. Υπουργέ:
είμαι πολύτεκνος πατέρας έξι παιδιών και η οκταμελής οικογένειά μου μένει στο πατρικό μας σπίτι το οποίο έχει αγοράσει και χτίσει ο παππούς μου από το 1955 και αργότερα ο πατέρας μου το 1968. Η επιφάνεια των χώρων που μένουμε είναι 160 τετραγωνικά μέτρα και σύμφωνα με την τρέχουσα νομοθεσία δε δικαιούμαστε καμία έκπτωση στον ΕΝΦΙΑ. Ο ΕΝΦΙΑ που θα πληρώσουμε συγκρίνεται με το  ενοίκιο ενός μικρού διαμερίσματος και επιβαρύνει σημαντικά τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό ο οποίος βασίζεται αποκλειστικά σε δύο μισθούς. 
Μαζί με μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού δεν καταλαβαίνουμε:
1. Πώς είναι δυνατόν να φορολογείται η πρώτη κατοικία; Επί της ουσίας πρόκειται για κεφαλικό φόρο ο οποίος είναι αντισυνταγματικός ως μη αντικατοπτρίζων παραγωγή πλούτου και τη φοροδοτική ικανότητα του πολίτη.
2. Πώς καθορίζονται τα εισοδηματικά κριτήρια; Μοιάζουν να είναι αυθαίρετα και μη έχοντα επαφή με την πραγματικότητα. Λ.χ. τα 160 μ2 της κατοικίας μιας οκταμελούς οικογένειας αντιστοιχούν σε 80μ2 μιας τετραμελούς ή 120μ2 μιας εξαμελούς. Πού αυτό λαμβάνεται υπ’ ‘οψη και γιατί θεωρείται αυτός ο αριθμός πολυτελής διαβίωση;
3. Τα εισοδηματικά κριτήρια δε θα έπρεπε ποτέ να είναι on/off αλλά να έχουν κλιμακωτή εφαρμογή με την αύξηση του εισοδήματος. Είτε πρόκειται για τον ΕΝΦΙΑ, είτε για τα οικογενειακά επιδόματα, είτε για τις μετεγγραφές των φοιτητών. Είναι παράλογο κάποια οικογένεια να χάνει ένα ολόκληρο προνόμιο για ένα μικρό ποσό σε σχέση με το εισοδηματικό όριο.
κ. Υπουργέ: συσσωρεύουμε αισθήματα πικρίας για τη στάση της πολιτείας,  η οποία στέκεται απέναντι στους πολύτεκνους. Εμείς προσωπικά ανήκουμε στη  φτωχοποιημένη πια μεσοαστική τάξη και βλέπουμε τα εισοδήματά μας να μην επαρκούν για τις βασικές βιοτικές μας ανάγκες (τροφή, ρουχισμός και εκπαίδευση) και να επιβιώνουμε μόνο καταναλώνοντας τις οικονομίες των πατέρων μας, οι οποίες και αυτές στερεύουν. Σας μιλάει ένας αναπληρωτής καθηγητής ΑΕΙ με σύζυγο που εργάζεται στην εκπαίδευση, φανταστείτε οικογένειες με γονείς που είναι άνεργοι ή με πολύ μικρότερα εισοδήματα. Το αίσθημα της αδικίας όταν η πολιτεία μας αντιμετωπίζει σα να ζούμε πολυτελή ζωή (βλ. φόρος πολυτελείας για πολυτεκνικά αυτοκίνητα) γίνεται ακόμα πικρότερο.
κ. Υπουργέ: Η κυβέρνησή σας έχει συνταγματική υποχρέωση την ουσιαστική προστασία της πολύτεκνης οικογένειας. Όχι ως μέρος της κοινωνικής της πολιτικής, αλλά ως δημογραφικό κίνητρο. Η κυβέρνησή σας έχει συνταγματική υποχρέωση τη χάραξη αποτελεσματικής δημογραφικής πολιτικής σε μια χώρα που γερνάει. Αναγνωρίζουμε πως αυτό απαιτεί γενναίες πολιτικές αποφάσεις, αλλά όπως είπε και ο Ελ. Βενιζέλος, η διαφορά μεταξύ του πολιτικάντη και του πολιτικού είναι ότι ο πρώτος εργάζεται για την επανεκλογή του ενώ ο δεύτερος για το (μακροπρόθεσμο) καλό της πατρίδας του. Ο Ελληνικός λαός διψάει για πραγματικούς πολιτικούς.
κ. Υπουργέ: όταν η ίδια η κυβέρνηση της χώρας καταπατά το Σύνταγμα και αγνοεί τις δικαστικές αποφάσεις (βλ. λ.χ. απόφαση εφετείου του 2002 που κρίνει παράνομα τα εισοδηματικά κριτήρια στα πολυτεκνικά επιδόματα), τότε τι περιμένετε από τους πολίτες; Ο εκφυλισμός των θεσμών και της δημοκρατίας είναι επικίνδυνο ολίσθημα με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Με τιμή,

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος 

Αναπλ. Καθηγητής, ΣΕΜΦΕ, ΕΜΠ